In een verrassende wending bezocht president Xi Jinping zeldzaam en strategisch Tibet, een regio die bekendstaat als het ‘dak van de wereld’. Dit goed getimede bezoek was gericht op het verstevigen van China’s positie en invloed, vooral met de toenemende spanningen rond de selectie van de volgende Dalai Lama. Zoals vermeld in Nation Thailand, was Xi’s bezoek nauw verbonden met de doelstellingen van de centrale overheid om hun autoriteit te bevestigen en een verenigde nationale identiteit te bevorderen.

Het Behouden van de Status Quo

Xi Jinping liet zijn aanwezigheid gelden door zijn aanwezigheid, waarbij hij voor een menigte van 20.000 in Lhasa sprak. Hij benadrukte de eenheid en wees op de 60e verjaardag van Tibet als autonome regio onder Chinese heerschappij. Zijn bezoek was hier niet alleen ceremonieel—het was een demonstratie van macht op de plek waar het er toe doet. Zelfs te midden van de gezondheidsrisico’s door de grote hoogte, maakte de 72-jarige leider een punt van directe betrokkenheid met de Tibetaanse bevolking.

Balanceren tussen Traditie en Autoriteit

Xi’s bezoek benadrukt cruciale kwesties, vooral de betwiste opvolging van de Dalai Lama. De Chinese leiders claimen hun aandeel in het benoemen van de volgende spirituele leider, in tegenspraak met de verklaring van de Dalai Lama dat beslissingen over zijn kantoor alleen door hem zullen worden gemaakt. Dit heeft een extra laag complexiteit toegevoegd aan de Sino-Tibetaanse relaties, met de spirituele onafhankelijkheid van Tibet die aan een zijden draadje hangt.

Een Vertoon van Culturele Diplomatie

Tijdens zijn verblijf werd Xi verwelkomd door traditionele Tibetaanse dansers en supporters—een symbolisch gebaar dat de aandacht trok, zoals triomfantelijk afgebeeld in de staatsmedia. De foto’s schilderden een beeld van harmonie en acceptatie, zij het met de strakke controle van China over de regio als ondertoon.

Vooruitgang in Ontwikkeling en Controle

Xi versterkte China’s visie voor Tibet, die draait om stabiliteit, ontwikkeling, milieubescherming en versterkte grenzen. Dit bezoek stimuleerde besprekingen met lokale leiders over het bevorderen van economische en culturele uitwisselingen. Er is aangedrongen op een nationale taalinitiatief, wat impliceert een strategische consolidatie van de Tibetaanse cultuur binnen het nationale kader.

De Weg Vooruit

Onder Xi’s toezicht verplichten nieuwe onderwijsbeleidslijnen Tibetaanse kinderen om zich in te schrijven bij staatsscholen met een curriculum in het Mandarijn. Terwijl religieuze praktijken onder strikter toezicht komen te staan, wordt een duidelijk signaal afgegeven om het Tibetaanse boeddhisme te leiden naar afstemming met China’s socialistische waarden. De routekaart van de regering voor Tibet spreekt van verandering—een verandering binnen de contouren van de langetermijnvisie van de Chinese Communistische Partij.

Dit bezoek, net als eerdere ontmoetingen, toont dat Tibet meer is dan een geografische hoogvlakte; het is een hoogtepunt van geopolitieke belangen waar traditie en bestuur elkaar ontmoeten.

Volgens Nation Thailand resoneert Xi’s aanwezigheid met de bredere ambities van China om onwankelbare controle en strategische culturele invloed over Tibet uit te oefenen.